cierpienie fizyczne

См. также в других словарях:

• cierpienie — n I 1. rzecz. od cierpieć. 2. lm D. cierpienieeń «ból, męka, męczarnia, dolegliwość, przykrość» Cierpienie fizyczne, moralne. Znosić cierpienia. Sprawić, zadać komuś cierpienie. Przysporzyć komuś cierpień. Ulżyć komuś w cierpieniu …   Słownik języka polskiego

• cierpienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. cierpieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}cierpienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. cierpienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} długotrwały, intensywny ból… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• męka — ż III, CMs. męce; lm D. mąk 1. «dotkliwe cierpienie fizyczne lub moralne doznawane, przeżywane przez kogoś; katusze» Okropne, piekielne, straszne męki. Męka niepewności, rozstania, zazdrości. Cierpieć, przechodzić, znosić męki. 2. zwykle w lm… …   Słownik języka polskiego

• tortura — ż IV, CMs. torturaurze; lm D. torturaur 1. zwykle w lm «cierpienia fizyczne zadawane w celu wymuszenia na oskarżonym zeznań i przyznania się do winy, stosowane powszechnie w średniowieczu, oficjalnie zniesione w XVIII w.; w lm także: zadawanie… …   Słownik języka polskiego

• umartwiać — ndk I, umartwiaćam, umartwiaćasz, umartwiaćają, umartwiaćaj, umartwiaćał, umartwiaćany umartwić dk VIa, umartwiaćwię, umartwiaćwisz, umartw, umartwiaćwił, umartwiaćwiony «zadawać swemu ciału cierpienia fizyczne» Umartwiał ciało biczowaniem.… …   Słownik języka polskiego

• dręczyć — ndk VIb, dręczyćczę, dręczyćczysz, dręcz, dręczyćczył, dręczyćczony «zadawać komu cierpienie fizyczne lub moralne; znęcać się, pastwić się; gnębić, dokuczać, męczyć» Dręczyć kogoś podejrzeniami, scenami zazdrości. Dręczy kogoś sumienie,… …   Słownik języka polskiego

• męczarnia — ż I, DCMs. męczarniani; lm D. męczarniani (męczarniaarń) «wielkie cierpienie fizyczne albo moralne, dotkliwy ból, udręka» Umierać w męczarniach. Cierpieć, przeżywać, znosić męczarnie. Zadawać komuś męczarnie. Coś sprawia komuś męczarnie …   Słownik języka polskiego

• udręczyć — dk VIb, udręczyćczę, udręczyćczysz, udręcz, udręczyćczył, udręczyćczony rzad. udręczać ndk I, udręczyćam, udręczyćasz, udręczyćają, udręczyćaj, udręczyćał, udręczyćany «sprawić komuś cierpienie fizyczne lub moralne; dokuczyć, umęczyć» Udręczyć… …   Słownik języka polskiego

• dolegliwość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. dolegliwośćści; lm M. dolegliwośćści {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ból, cierpienie fizyczne; choroba, przypadłość, niedyspozycja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niemiła, przewlekła,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kurczyć się – skurczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kulić się; zwijać się {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o twarzy: ściągać się w grymasie, wyrażając cierpienie fizyczne lub psychiczne : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• męczarnia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. męczarniani || męczarniaarń {{/stl 8}}{{stl 7}} cierpienie fizyczne, psychiczne lub moralne o wielkiej intensywności; udręka, męki, katusze : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wielkie, straszne, piekielne męczarnie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień